*Hayatın Gerçeğinden Antepli Mustafa* 1

- I -
Doksan altının Mart ayıydı
Göreve başlamamın onbeşinci yılı olmuş
Tayinim metropol şehri olan
İstanbul”a çıkmıştı.
Yıllarını tarihle yoğuran
Komşusu aç iken tok yatmayan
Bire alınıp bin kuruşu satılmayan
Nicelerin yaşama hayali kurduğu
Taşı toprağı altın deyip
Sonrada bu değerini yitirmiş
Şimdi ise her şeyin menfaat
Her şeyin parayla ölçüldüğü
Hayatların, beş kuruşa satıldığı
Kötülüklerin volta attığı
Hayallerimin yıkıldığı
O şehirdeydim artık.

- II -

Yağız bir delikanlı tanımıştım
Kadıköy civarlarında oturan..
Mert, sözünün eri, adam gibi bir adam
Göreve gelişimin sekizinci ayı olmuştu
Bir Cuma sabahı
Bir hırsızlık vakası olmuştu.
Ve duydum ki onun evi soyulmuştu..
Olayı yerine gittiğimizde,
Kapıyı,
Bir kolu yamalı,
Diğer bir kolu ise tamamen yırtılmış
Paltosunun yakaları yukarı kalkmış
Sakalları uzamış, gözleri kan çanak
Otuz -otuz beş yaşlarında bir adam açmıştı.
O
Tabi ki Antepli Mustafa’ydı…
Benim de en yakın arkadaşımdı..