Hayatımın Tuzu Değil, Şekeri Eksikti

yüzüm dışa dönükken
hayatı iç(im) e kapanık yaşadım
toprağa sağlam basarken
ellerim tutundu kaldırımlara
o gün öğrendim
yüreğime taş basmasını
ilk yükseklik korkumu yaşadım
kayalardan düşerken
yine de sevdim kum tanelerini
böyle karıştım insan içine

dağılan saç tellerimi topladım
yıldızlar avuçlarıma düşerken
ne zaman yağmur yağdı tenime
gölgemdeki kirliliği gördüm

ışığa karışmış / bir ıslık duyduğumda
türkümü söyledim
dağın yamacından, en tepesine
bir yürekten diğerine
kısa ömürlü sürgünler yaşadım
martılardan geçtim
bir serçe bile dalıma konmadı

ne zaman
içimden bir çift söz söylemek geçse
kapı duvardı dostlarım
eşiğinde öldüm
arta kalan hayatların
üstü kapalı kaldı yalnızlığımın

güneş doğarken penceremden
karanlığa açtım gözlerimi
bir nefesimden geçti
rüzgârın son nefesi
gözyaşımın toprağa ektiğini
dudağım kuruttu