Küfür eder gibi yaşıyordu hayatını, hayatımdan çıkarken.
Bir gelin olabilmeyi bile çok görülen bir hayatı paylaşmıştım oysa ben.
Konumum neydi onun için, hiçbir zaman idrak edemeden birde.
Ve ardından mutluluğu sığdırabileceğim bir göz odaya serpiştirmiştim umutlarımı.
Zaman geldi, geçti.
Tek göz oda oldu cennet. İki kır çiçeği ve ben.
İçinde yaşadığı ne vardı, bilmiyor, ulaşamıyordum nitekim.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Kişinin yüreği kendisi için, ya cennettir ya cehennem.
Cennette kalmayı başaramayana bir şey demeye de gerek yok.
Kendi ateşini büyütmeye devam eder.
Ya Sabır!
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta