Ben nasıl anlatsam bu hayatı bilemem.
Sokakta oynayan çocuğun gözündeki korkuda mı.
Evini geçindiremeyen babanın kaygısında mı.
Yoksa içi yana yana bağıran annenin feryadında mı.
Kardeşin kardeşe kazık attığı bir devirdeyiz.
Aslında bize zarar veren yine bizleriz.
Hep başkalarından üstün olmayı isteriz.
İşte bu yüzden en zavallı olan biziz.
Kimisi gelir gücü yetiyor diye bayana vurur.
Kimisi gelir gücü yetiyor diye hayvana vurur.
Kimisi ten rengi farklı diye yoldan geçene vurur.
Kısacası sürekli gücü yeten vurur da vurur.
Keşke kimse kimseye dokunmasa.
Keşke kimse kimseyi kırmasa.
Keşke herkes birer kardeşmiş gibi yaşasa.
Ve bu keşkelere gerek bile kalmsa.
Kayıt Tarihi : 21.11.2022 18:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne desem bilemiyorum ki bu yaşananlara ne denebilir ki

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!