Hayat Yolcusu Şiiri - Serpil Koçar

Hayat Yolu

Adına hayat dediğimiz bu yolda yürüyoruz,
Bazen sessiz, bazen fırtınalı,
Alabora olmuş bir gemi misali.

Virajlar çıkar önümüze,
Aşılması zor kayalar, karanlık engeller…
Ama yüreğimiz bir hedefle doluysa
Ne yapar eder, yolumuzu tamamlarız.

Hedef yoksa kayboluruz,
Doğruyu bulana dek sürükleniriz
Sessiz çığlıklar içinde,
Kendi özümüzü ararken.

Bazen bir aşk uğruna çıkarız,
Kalbimizin sıcak izlerini takip ederek,
Bazen huzuru bulmak için,
Bir nefes gibi sakince yol alırız.

Bazen gerçek benliğimizi keşfetmek için,
Derin bir aynaya bakar gibi dururuz,
Kendi karanlığımızla yüzleşir,
İçimizde saklı cevheri görürüz.

Ve yolun sonunda her zaman
Görünmez bir ışık belirir;
İlahi aşkı ararken buluruz,
Kalbimizin derinliklerinde saklı huzuru.

Geceler boyu yürürüz bu yolda,
Yalnızlığın sessizliğiyle,
Ama her adımda biraz daha yakın
O görünmez, sonsuz sevgiye.

Ve anlarız ki hayat
Sadece bir yol değil,
Bir arayış, bir sınav, bir hediye,
Kalbin ışığına doğru uzanan bir davet