Hayat sahnem Şiiri - Mahmut Gazi Şimşek

Dostlarım soruyori: neden böylesin?
Gel de şimşekler kafanda çakmasın…
Anlatayım amma yaşlar akmasın;
Ahımın ateşi, sizi yakmasın…

Bir iç dünyam var ki: iniş ve çıkış;
Bazen ahenk bazen kavuran yakış…
Şiir ve edeble dünyama bakış;
Fildişi kulemde, bir altın nakış…

İçte hak ile, dışta hak ile ol;
Bu düstura bağlı, girdiğimiz yol…
İster anla bizi, ister geri kal;
Bu kılıç darbesi, olmuş bize hal…

Hak için sevmek: hak için buğzetmek;
Bazen dövüşerek, bazen hazzetmek…
Bazen konuşarak, bazen susarak;
Halden hale düşeriz, boğuşarak…

Ya şu: çoluk çocuk ve sevda aklı;
Hep ilgi ister, bir birinden farklı…
Her birisi de: ayrı ayrı haklı;
Hayat çile amma, tatlı mı tatlı…

Derken: akrabalar ve konu komşu;
İşte başladık, en hazin gidişi…
Çık, çıkabilirsen bu zor yokuşu;
Hoş hatır bilmek, bir marifet işi…

Sağlık ve sıhhat: bir mesele olmuş;
İlaçlar vefasız, reçete dolmuş…
Hayat: bir gazel yaprak gibi solmuş;
Bir çukura dolmak, pek yakın olmuş…

Birde nafaka var ya: her şeye denk;
Hayatta rızık bulmak, ayrı bir cenk…
Düşündükçe: insanda kalmaz ahenk;
Bütün arzulara, çekilir kepenk…

Hünerli dekor: sanki deprem yer;
Rüzgârla esip, tosbağayla yürü…
Sihirli ömrün, şifreli halleri;
İşte hayat sahnem ve perdeleri…

—1986-