Şarkı hep aynı şarkıydı aslında.
Şiir hep aynı şiirdi.
Söz değişirdi, müzik değişirdi belki ama acı hep aynı acıydı.
O bunu çok iyi biliyordu!
En acıklısından bir melodiyi susan kelimelerin sessizliğini bozmuş, o melodinin sessizliğine gür bir ses olmuştu.
Ve de en acıklısından yaşamlara ayna olmuştu.
Sevgili sandıklarımızın en babası gelseydi bile doldurabilir miydi onun yerini?
Benim de mi düşüncelerim olacaktı,
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Devamını Oku
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta