Hayat Menzili ve Korku Tüneli

Aşk dökülüşün hayat menzilinde gözyaşım
Düşüyor dipsiz zamana yolculuk feryâdım.
Kim ne yerse yesin kurulan "sen" sofrasında...
Umduğum o tahminde sevinmek gibi var mı?
Bulduğum o tatminde sevilmek eyle yeter.

Gündüz biçimine bir vizyon dünya yarattık
Çarşıdan niçin'e gönül lisan akar olduk.
Geceye de bir televizyon hayat yarattık
Karşıdan içine ömür insan bakar olduk.

Islık çalıyor korku tünelinde telâşım
Ya elimden tut gönül, ya bensiz dönsün âlem.
Kim ne derse desin ölünce "ben" sonrasında...
Yattığım o makberde cennetlik gibi yâr mı?
Kalktığım o mahşerde sevilmek eyle yeter.