İnsan,insanı korkutuyor...
Hayat masum...
İnsan,insanı acıtıyor...
İnsan,insanı yaralıyor...
İnsan,insanı ağlatıyor...
Hayat masum...
Hayat masum...
Anlamak için yıllanmaya gerek kalmadı...
Tanımak için büyümeye gerek kalmadı...
Zorla öğretiyoruz çocuklara,bebeklere bile! ...
İnsan,insana kıydı...
Hayat masum...
İnsan,büyüdükçe küçüldü...
Hayat masum...
İnsan,bencilleşti...
Hayat masum...
İnsan,beynini de yüreğini de unuttu...
Hayat masum...
İnsan,insanlığını unuttu...
Hayat masum...
Kayıt Tarihi : 18.11.2006 23:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuklarımızın gözünde nasıl bir dünya var,hiç düşündünüz mü? ...Peki ya akşam haberlerini bugün izlediniz mi? ...Çocuların silahla oynarken birbirlerini öldürdükler...Küçücük bedenlere,koca cüsseli sözde insanların yaptığı iğrenç tecavüzleri? ....Ben korkuyorum...Çok korkuyorum...
Anneler babalar çocuklarının ellerine oyuncak tabancaları, arabaları alırken masumdurlar. Ama aynı çocuklar büyüyünce, ellerine tabancaların gerçeğini, babalarının arabaları alarak/çalarak hız yapıp kazalara sebep verirlerse, bu hayatın suçu olur onlarca. Kendilerinin yaptığı hiç bir şey yoktur..
Kesinlikle katılıyorum. Hayat masum.. Hayatı karartan insan suçludur.
TÜM YORUMLAR (1)