Hayat İşte...yaşayıp Gidiyoruz...

‘‘Hayat işte
Yaşayıp gidiyoruz’’
..
Diyesim var aslında
O kadar çok arıyorum ki
O nasılsın, iyi misin seslerini
Bir bulabilsem,
Anlata anlata bitiremeyeceğim hüzünlerin sesisini kısıp,
Unutulmuş köşedeki gülümsemelere bırakacam yerini
Biraz zorlanacam ama
Ona çabuk alışırım eminim
Çabuk alışamasam eğer o gülümsemeye,
Yanımdakilerin o çabuklukta kaçmasından korkuyorum
Tekrarlanacak hüzünlerin yaşanması
Ayağıma takılacak tüm hüzünlerin
Yeniden hayatımı kaydırmasından korkuyorum
Düşme korkusu işte,
Bulunduğum yerden bir daha kalkıp
Devam etme isteği sadece
İnsanlar değildir aslında beni yalnızlaştıran,
İçimdeki dünyanın sesidir aslında beni yalnızlaştıran
Korkuyorum çünkü hiç kimse duymuyor beni
Umutlarım ses tellerine bağlı
Kopmasından korkuyorum
Koptuğu yerden bir daha düşmesinden korkuyorum hayatımın.
Ama olsun yinede bekliyorum
Gelecek birinin derdini kendime dert edip
Ona mutluluğu hediye edebileceğim kişileri bekliyorum
Çünkü ben kendimden kovmuşluğum vardır beni
Kendime uzaktan bakıp şuna bak ‘’Allah yardım etsin’’ dediğim olmuştur
Sonra kendime yaklaştığım da Allaha dualarım olmuştur
Uzun zamandır ondanda ses seda yok ama olsun
En azından kayıt altına aldığım bir hayatım var
Her gün aynı sahneleri yaşayıp kayıt edip
Tanrıya dua olarak gönderiyorum
Bir kişi bekliyorum eş akraba dost düşman bile
Gelirse eğer canlı bir bedenin
Ölü ruhunu görmesini istiyorum
Sadece bir gülümseme ile hayata bağlamasını istiyorum beni…