Kim bilir
Belki sende çok uzaklarda,
Güneşin doğuşunu izliyorsundur.
Benim için batan güneş,
Senin için yeniden doğuyordur.
Beni karanlıkların beklediği,
Seni aydınlıklara çıkaracak,
O muazzam görüntü,
Belki de,
İkimizi baş başa getiriyor.
Birbirimizden habersiz,
İlk buluşmamızı yaşatıyordur.
Baktığımız o kızıllık mum ışığımız,
Gökyüzü masamız olsun.
Dağlar, masamızın ayakları ve sandalyelerimiz,
Yıldızlar da yine yıldızımız olsun.
Rüzgar en güzel şarkılarını söylerken bize,
Derin derin bakışlarımızla,
Bırak sonsuza uzansın hayallerimiz.
Dans eden kuzey ışıkları,
Okşarken ruhumuzu,
Ve kovalarken pamuk şekerleri,
Siyah yağmur bulutlarını,
Güvercinler uçuyor üzerinden,
Takmak için gökkuşağı tacını.
Hilal kaşların,
Dolunay gibi yüzün,
Denizi kıskandıran,
O mavimsi gözün
Sırma saçların,
Kendisini,
Rengine kaptırmış güzün.
Sen şimdilik bir hayalsin,
Gerçek olması mümkün bir hayal.
Düşüncesi bile öyle güzel
Bir halsin ki,
Şimdilik sadece bir hayal.
Kim bilir be baharın son gülü,
Belki bir gün bizde buluşuruz.
Sen bana gerçeğini anlatırsın,
Ben sana hayallerimi .
Ben anlattıkça sen hayallere dalarsın.
Sen anlattıkça ben gerçeği yaşarım.
Kayıt Tarihi : 6.11.2020 09:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!