Hayalet Yıldızlar Kadar Sahteydi...

O gece,
köpüren yıldızlar kaydırak
uzanan eller
süründü titrek yüze,

binlerce mum alev aldı
gözlerinin cam göbeğinde
tutuşan dilek üflendi denize...

kaç karası söküldü gecenin?
bağlandı sevi gün ertesine

Oysa bilinemezdi
madalyonun yüzü terse yarık
eriyen eprime astarı
allı pullu hayalet yansıma...

buruntu aldanış sonunda
sayısız katli savurdu
zamanı kopardı yolundan...

o geceden arta kalan
tozlu dağınık tavanarası
atılmış köhne tablo
masa ayakları sıkışık
dikine pres duvar arası...

yıpranan sönük feri, vahşi
yanıyla yansıyor tuvale
sol bilekten kesik iki el
deniz dibi,
çakıl taşları üzerinde...

zamansız birleşen ellerin
belirsiz kimlikleri
her hangi ayrı yerde
çifte varlık karakteri...

zarif nakış isimler kazılı
altın halkalar altında...

parlıyor sarı köz halka
sahipsiz ayrı parmaklarda...

Sesil