Havada Asılı Kaldım Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Pencerenin önüne oturup
Gelecekmiş gibi beklersin.
Günler, haftalar, aylar geçer
Gelemez.
Yağmura, toprağa, rüzgara sorarsın;
Ne ses vardır ne soluk.
Gözlerin
Kuşlarla mektuplar yollar
Cevap gelmez.
Gitmek istersin;
Gitmekte ayrılıktır, kalmakta.
Keşke dersin
Pencerenin kenardaki saksıda çiçek olsaydım;
Ölmekte kolaydı yaşamakta.
Ya da şu bulutta yağmur;
İnip, karışıverirdim toprağına.
Ya da ellerinde uçurtma;
En fazla bir ağaçta asılı kalırdım.
Kalbim parçalanmazdı böylesine.