Hava Neme Duruyor Şiiri - Duygu Günkut

Hava neme duruyor,
sen yürüyorsun
kenti bir baştan bir başa.
Pencerelerine bakıyorsun
gittikçe senden geriye kalan kentin,
bembeyaz ütülü bir gömlek asıyor
az şekerli kahve benekli bir kadın eli
karşıdaki pencerenin koluna,
anneni düşünüyorsun.
Sen üşüyorsun...
Kent, gittikçe senden geriye kalıyor
annenin yüzüne doğru gidiyorsun
sen yürüyorsun
tüm geleceğine karşı
geçmişine son kozunu oynuyorsun...
Bir bir sönerken tüm pencerelerdeki ışıklar
tüm aydınlık senin odana doğuyor,
sen üşüyorsun
yine de...
Hiçbir şey senin istediğin gibi olmuyor.