Hava Bacı Şiiri - Ahmet Kara 4

acılarla umut arardı
yorgun gözlerinde
sessizdi çığlıkları
duyulmuyor derinde

gece soğuk buz gibi ayaz mı ayaz
sokaklara atılmış bir kadın tanırım
üç çocuklu yüreği yangın yeri

dış kapıdan bir ses gelir
ağlamalı "Hava Bacı ! Hava Bacı!"
yer gök her yer acı
"geç bacı geç"

açardık kapıyı üşüyen titreyen çocuklar
ana, yalvaran gözle "kocam beni sokağa attı"

"üzülme bacım geç üzülme"

çocuk yüreklerimizle seferber olurduk
pansuman yapardık şiş gözlere
titreyen üşüyen masum yüreklere

hatırlarım hikayeleri derin
çocuk yüreğimde üzgün
gözlerimiz dolar yaşlı
ne çokları gelirdi halam sığınaktı
kurtarıcı "Hava Bacı" ailemizin direği
mahallenin merhameti sığınağı
kimsesizlerin kimsesi ve derin yüreği

onun çocuğu yoktu
ama o üç yetim büyüttü
bizler onun her şeyi
bize kalkan inançlı imanlı
bir güzel yürekti
o herkese güzel bir örnekti

kaç yıl geçti aradan

o gitti koca bir çınar göçtü
mahallenin merhameti gitti
şimdi evler viran ruhumuz
yaralı ruh gitti can gitti
bir daha gelir mi

senin gibi

"Hava Bacı"

işte bizim hikaye bu
nur içinde yatsın
herkesin

"Havva Bacısı" benim

bilge halam

rahmet olsun ruhuna.