Hava Şiiri - Devrim Ser Çindemir

Hava yorgun.
Dizlerinin üzerinde çökmüş şehrin üstüne.
Dört duvar sığınaklarına koşuyor insancıklar.
Ertesi günün enerjisini yüklenmek için olmalı.
Kirlenen elbiselerini ve ellerini yıkamak için.
İçin için sıcaklığın tembelliğiyle boy sermek.

Evlerin ısınması bacaların suçu
Bacaların ölüm kusan nefesinde
Hava durgun.
Vurgun kuşlar yapraklar zehirlenir,
Tüneklerden ay dökülür.
Ben açamam penceremi
Açsam da uçamam.
Sınırlarım ve körlüğüm
Alır götürür zenginliğimi.
Hor görülürüm toprağı dinlemekten.

Hava kırgın.
Alevlerin dalgasında bozulmuş görüntü.
Tozuyla üfler öfkesini.
Buruk ilk dalı filizlerin.
Tomurcuk canını bırakır sularda,
İzleri teslimiyeti andırır.

Yolların sulanması araçlarım suçu.
Egzoz namluları ensesinde
Hava dalgın.
Motiflerini bırakmadan ayrılır renk.
Parklardan güneş sökülür.
Ben açamam peçemi.
Açsam da kaçamam.
Sağırlığım ve öksüzlüğüm
Alır götürür enginliğimi,
Özgürlüğümü tüketirim seslenmekten.

Hava azgın
Fırtına biçerek götürür körlüğü.
Milyon raket adını anar dal.
Ayakları karıncalanır süpürgelerin.
Yüzü sertleşir sokakların,
Bir resim donar su birikintisinde.

Görünen köy ağaçların suçu.
Akarken bir sürünün peşi sıra,
Hava vurgun.

Her adımın kokusu asılır duvarlara.
Kırıtan uğurböcekleri
Aklını alır seherin.
Harını kuşanır pınar.
Ben atarım perçemi.
Atıp da saçarım.
Dolmuşluğum ve sarhoşluğum
Alır götürür benliğimi.
Bitkin düşerim sevişmekten.

06.05.2010
ÇİVRİL