Hatrım Bir Beldenin Bedenini Giyer

Sensiz seni kendime anışım dudaklarımın faizidir
Ey benim hatıram
Beni her gece an ve beni öp anlımdan
Acım günahımın kefaretidir

Elimi tut ve yaygaraya tıka kulaklarını: bak gör
Ölüm ancak insanları uyandırır
Özlem bu asırda korkak bedenimde saklıdır

Gece dişi gibiyse eğer gülüncün yüzü hatrım olan sanımdır
Tebessüm yalar o vakit suratımı
Sırtım epeyce kamburlaşmış yaradır
Yük değildir inan göğsümdeki gökyüzü
Özlemin döker yüzünü
Döker döker ağlatır

Gözlerin
Avuçlar içimdeki sabahı
Gün aymaz karartır içimde doyuramadığım acımı

Beni alaşağı eden gururun nispetinde kaynadım
Yandım fakat özlemin çıplak bebe dişi gibi dolanır yanaklarımda
Hatrın bir beldenin bedenini giyer
Yollar kadar uzanırım kendime
Uzanırım, uzanırım varamam gölgende bir beden olmaya

Acı gölgemin dirime bahşettiği seyridir
Ve kir
Suyun kahrıdır
Senden kalan acıdır beni hırsız beni kepaze eden
Bedenimi yırtar ter
Dikili gölgem gibi sağanak sağanak akar dilimden

Oysa dokunsan ağlarım her yokuş için
İnan göğsümde gökyüzün bir maşrapa su içinde göl olur
Ve kir suyun kahrından geçer
Üstünkörü mevsimler dolaşır dilime sonraları
Ve akşam batmışken yüzümde bir avuç çamur erir
Oysa
Kalan acılar benden bana kalamayan için hep zehirdir...