Eski Nörolojik Figür Şiiri - Emrullah Burgu

Her Tanrı kulunu atar da bir gün kuyuya
Aziz eder mi? Bilinmez
Her kuyu boğar kendini Tanrının elleriyle
Su kendini kanatır
Körpecik, körpecik sesiyle

Sağır gördüğüyle kalır
Kan içime akar, damarda gezdiğiyle kalmaz
Ayak izim dökük duvar gibi gölgemin içinde
Nice baharlar uyanır bakır tasın gövdesinde akşam batmışken
Oysa su uyur, düşman uyur, biz uyuruz öylece

Her Tanrı kulunun elinden tutar da
Kuyuların boğazına vurulur bilekçem
Uyku zindanımda uyanır, vicdanımda uyanmaz
Rüya kaburgamda çıban gibi oysa sırtım dokusudur gecenin
Dokunsam her Tanrı gibi Aziz olur sevenin

Karanlık batar göğsüme: bütün uykular deliksizdir
Gözlerin onca yıl uykummuş gibi
Gözyaşıma fistan diktirir: karanlıkta herkes çırılçıplak oysa
Nefesim kanar dokunduğum teninden
Diken göğsümde çoraklanmış vicdanım da olsa
Uyanırım kanmam!
Öylece düşerim gözlerine
Gözünün yaşı olur muyum, sanmam!