Hatırla Şiiri - Halil Kumcu

Ağzımdan kan geliyor sürekli.
Ahın kalmış üzerimde.
Eğer bir başkasını seversem,
Seni hiçbir zaman affetmem bu hikâyede.

Ciğerlerime kadar işlemiş,
En yorgun yerinden bölünmüş ikiye.
Ne kadar kaçmaya çalışırsam çalışayım,
Ayaklarım çekiyor, sığınıyor bir bahaneye.

Başını yastığa koyup,
Öleceğin zaman aklına gelmek istiyorum.
Beni çok seven birisi vardı,
Bana âşık olmuştu demeni bekliyorum.

Bir ah çekişteki pişmanlığın,
Düşerken gözyaşlarınla kundağa,
Bir kalp uzağında seni bekliyor olacağım,
Sabahın ilk ışıkları vururken toprağa.

Ölmek muhteşem bir şey,
Hayatın sonunda.
Bunu hissediyorum tepeden tırnağa,
Ne kadar kaçmaya çalışsan da.

Senden tek isteğim, hatırlaman;
Kim olduğumu hatırla.
Dönüp dolaşıp beni hatırla,
Seni sevdiğimi hatırla.

Mecalim kalmadı.
Ne acı, değil mi?
Ne kadar sitem edersem edeyim,
Ağzımda kullanılmış hep o ses dizilimi.

Her şey zamanda akıyor, canım sevgilim.
Farz et ki bir rüyaydım, geçtim hayatından.
Beni güzel hatırla emi,
Bir daha benden haber alamazsan.

18 Mart 2024 / Pazartesi / Ankara