ben gidiyorum.bütün hatıralarımda İstanbul... istanbul gibi uzaktasın...sen hala benim gibi yalnızmısın yoksa bir yanını yalnızlıkla mı köreltiyorsun? ben bu durakta iniyorum...senin yaptığın gibi herşeyden vazgeçip seni unutmaya ve unutulmaya hatta kendimi bile unutmaya çekiliyorum.her gecenin sabahına inanmıyorum artık...senden yoksun kalan bu güneşe aldanmıyorum...her taraf bahar olsada senin geleceğini sanmıyorum...şarkılar söylüyorum,çocuklardan mendil alıyorum...akşam olunca gökyüzünde ki uçaklara bakıyorum,ölmüş şairleri okuyorum...ben gidiyorum bütün hatıralarımda istanbul...şehirde ki sevgililer elele geçiyor rıhtım önünden sevişerek yürüyorlar...izliyorum onları biraz haset ederek.nerde şu zaman falan filan işte...
herneyse ben gidiyorum bütün hatıralarımda istanbul...
sana yazmak çok isterdim...beceremem ben ayrılığı ayrıca aşkda fazla gelir bana...ne diyeyim uzaklardaysan güzel bir yaşantı dilerim...
çünkü ben gidiyorum...
hatıralarımda istanbul...
Hüseyin CayıklıKayıt Tarihi : 28.1.2005 11:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!