Çocukken kimse oynamazdı benimle.
Yalnız başıma oyun kurar,bozar,yeri gelir ağlar yeri gelir kaçardım kendimden...
Kimseyi bulamazdım,
Herkes uzaktı bana...
Şimdilerde sana bulut topluyorum,
Bulutlardan balonlar yapıyorum sana...
Bir pencere.
Küçücük.
Avuçlarımdan da küçük.
Büyüyen bir çocuk.
Tam karşımda.
Ayna olurmuş meğer pencereler,
Yüreğim yangın yeri,
Yüreğim tutsak...
Yüreğim sensizliğin ellerinde,
Can çekişiyor bu gece...
Nefesim daralıyor,
İlk defa ölümle sevişiyorum...
Susmanın on adım ötesine
Bir mısra kaldı
Yalın ayak umutlarımla
Döküldüm toprağın üstüne
Çarem
Kokulu bakışlarındır
Sonu gelmiş bir cümleyim.
İnfazım için geliyor soru işareti.
Dolanıyor ip boğazıma.
Yutkunamıyorum.
Susuyorum...
Bakıyorum,sözlerim kesilmiş,.
Ben hiç bir canlıyı sevmedim,İstanbulu sevdiğim gibi.
Sen İstanbuldun sevgilim.
İkinizi de hiç görmedim...
Ama ikinizi de çok sevdim.
Erguvan giydim,
Düşpembe hayaller kurduk...
Hepsi birer çocuk temizliğinde birikmiş,asfalt kırıntıları şimdi...
Yokluğun ölü bir beden gibi ağır şimdilerde,
Ne kaldırmaya cesaretim var ne de saklamaya…
Yüreğim sana yorgun,
Ölüyorum haberin yok.
Yalan değil!
Ruhum çıkıyor bedenimden.
Ilk kez sana gelmek için çıkmıyor...
Karanlığa koşuyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!