Hatice Mine Bahadır Şiirleri - Şair Hati ...

Adını özlem koydun bu sonsuz sevginin,
Özlemin tek sığınağı oldu bu acı dolu yüreğin,
Bu bitmeyen özlem kaçınılmazlığıydı sensizliğin,
Bitmez bu özlem sevgili, bitmeyecek bensizliğin...

Ayrıldık ve her geçen gün büyüdü bu özlem,

Sevgi ile nefret arasında
İnce bir çizgi vardır.
Tutku ile aşk arasında,
Kalın bir çizgi vardır.
Umut ile isyan arasında,
Tutkulu bir aşk vardır.

Ey dost, utanmadan eğilirim karşında,
Kimse olmasa, ben yine olurum yanında,
Bu sevgi bitmez, yalnız kalırsın sanma,
Öylesine sendeyim ve sendenim ki,
Bu gamsız dünya bir yana sen bir yana...

Gözyaşlarımı karıştı kalbimdeki sitem,
Bitmedi yine sevgili, bitmeyecek bu özlem,
İmkansız başkasını böyleseni sevmem,
Sen dönsen bile sözünden, ben dönemem.

Yarim ne yapar, ne yaşarsın bilemem,

Biliyorum, elbet gideceksin
Bir baskasini seveceksin,
Kimse ben degil göreceksin,
Yine de dönmeyeceksin.

Her gidişin dönüşü vardır yar,

Sevgi değil benimkisi,
Sevgi olsa sonu olurdu.
Aşk olsa hüsran olurdu.
Tutku olsa yalan olurdu.
Umut olsa isyan olurdu.

İkinci şahsın şiiri ne demektir ki?
Şiir dediğin kelime oyunu değilmi?
Bir dediğin bir diğerini tutmazsa,
Alem ne yapsın şahsı, şiiri...?

Bir şanslı günümdü ve ben şanssızımdır

Gözlerinin hançer misali beni vurduğu resimde,
Resmi aydınlatan bir mum gibi, eriyorum gözlerinde,
O gözler ki, git dese gider, gel dese gelirdim...
Gözlerinde ve gözlerimde başladı bu lanet özlemin...

Bensiz gözlerin, bensiz özlemin,

Bembeyaz bir ilk nefesin saflığında,
Mavi ile siyahın kesiştiği arafta,
Gözlerini gördüm çıkmaz tarafta,
Kıpkızıl,
Kaskatı,
Buz gibi

Ve çocukluğun gelir aklıma,
Yine buruk bir tebessüm katar yaşamıma,
Büyüdünde büyük oldun sanma,
Aldanma ne bana, ne geçen zamana.

Sonra çocukluğum gelir aklıma,