Bu ayrılık akşamında,
Ankara’nın kasvetli soğuğunda,
Boğazım düğümleniyor,
Konuşamıyor, susuyorum karşında...
Konuşamıyor, susuyorum kapında,
Geçmez hain hayat
Saatle, günle, ayla,
Dünya döner vakit gelir,
Sevdayla, sevdanın ahıyla.
Derdim ne denizle ne deryayla,
Sevdanın kıvılcımı tutuşturdu bu yüreği,
Bir mum misali,
Yanarken çoğaldı, ateşlendi içimdeki köz,
Aklımda, ruhumda bir çift kara göz,
Gel gör ki, içime çektim hayalini,
Nargilemin soğuk dumanı gibi…
Geri döndüğümde senle olacağımı bilsem,
Sensizlik bana bu kadar koymazdı.
Bir gün geldiğimde emekleyerek yanına
Beni beklediğini, benimle olacağını,
Ve seninle olacağımı bilsem,
Bilemedin,
En çok seni özledim ben.
Seni sevmedim kör gözlerle,
Suretini aradım yabancı yüzlerde.
Özlemek ayrı sevmek ayrı,
İLK KEZ
Ne kadar inkar etsemde var işte
Artık “yok” dediğim aşkın kalbimde
Bilmezsin, nedir ölmek her iç çekişte
Bir sen duruyorsun içimde, sevginle.
Kollarımın arasında uyurken sen
Nasıl bir huzur yaşardım bir bilsen.
Ellerime ansızın dokunurken sen
Ne heyecandı yaşadığım bir bilsen.
Eller umurumda değil desem,
Birbirine karıştırdığın iki şey:
Cesaret ve ibadet...
Herşeyi yok ederdi
Sendeki sözüm ona cesaret.
Sessizce giden cesur insan, bil ki,
Şimdiki cesurluğum senden ibaret.
Bir an için çıksan hayatımdan...
Ne basit, ne olmaz cümleydi...
Bizim şarkımızdı,
Ve en sonunda bizde
En basit, en olmaz olmayı başardık...
Bir an....
Sevgi değil benimkisi,
Sevgi olsa sonu olurdu.
Aşk olsa hüsran olurdu.
Tutku olsa yalan olurdu.
Umut olsa isyan olurdu.
-
Ünal Peltek
Tüm Yorumlarmrb
yüregine sağlık
ince çizgi!
çok anlamlı.