Bir mütevazı gönle vurul
Ya durul ya kurul
Olsun halin bir avuç toprak
Ne sorul ne de yorul
Ey lisanı güzel beşer
Sanma gelir vakti seher
Bir küle döner ahvalin
Ne seher kalır ne eser
Sevmek kadar kolay değil unutmak
İnsanda hep zoru seçer ya
Çünkü iyi hisseder unutamadığında
Aldanma üzülüp durduğuna hayat işte
öyle alışıyor insan yokluğa
Sen sadece kendini bırakma
Öylece bir an...
Ansızın sen, hayallerinde bile olmayan, gerçeğin, tam ortasında...
Anlamazsın,
anlamlandıramazsın...
ne oldu ? nasıl oldu ? Bilemeden, öylece yaşarsın... Bulutlar çaresiz kalır, sen gökyüzüne sığmazsın...Kalbin; sana seslenir,konuşmaya başlarsın. mutluluk bile yetersiz kalır,tarifsiz duygular yaşarsın... Bilirsin orası bir sığınak, sense oranın tek sahibi,orada kalırsın...Tüm hisler ihtişamıyla özündedir...hiç kimse dokunmasın...kalbin seninle yaşıyor zannedersin, oysaki sen,onunla yaşarsın...
Şöyle bir bakıyorum gökyüzüne
Bakıyorumda kanaatimiz ne çok sefil
Oysaki güzellikler
Avuç içinde gönül dairesinde
Bi̇r parça, memleket havasi i̇steri̇m
İçi sami̇mi̇yet dolu, sevgi̇ler i̇steri̇m
sükut i̇steri̇m doğalliğindan akan gökyüzünü, toprağin okşadığı, güneşi̇, isterim
pencerenin ardinda ki̇ rüzgari,
rüzgarin,perde i̇le süzülmesi̇ni̇ i̇sterim
İsterim i̇çi̇ndeki̇ elmaslari, incileri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!