Bazen adressiz kalır insan!
Olduğun yerde fazlasındır, umduğun yerde az....
Acın yürekte saz
Vurup durur tellerine
Gurbet içinde hep yara
Ben bu gün yanan bir dağ gördüm.
Anadolunun bağrında
Bizlerse ekran başında yinemi dediğimiz
Ben bügün yanan bir ana gördüm evlatlarını bağrına basan onlara nefes olan.
Bir kuşun yuvası.
Bir çobanın molası.
Yağmur ve ben
Kardeş gibiyiz bu aralar
Bir gün o bir gün ben kopuyoruz gök yüzünden.
Sağnak sağnak
Deli gibi akıyoruz.
Bir ulusun uyanışıydın sen.
Karanlık gecede yanan bir meş’ale
Cumhuriyetin temllerini attın
Özgürlüğün yolunu açtın.
Yurtta sulh cihanda sulh diyerek
Yüreğimde şarapnel
Parçaları acısı
Yaralı bir şaiirim ben
İntiharların eşiğinde
Elim her an tetikte
Bilirim’ki son sözler kısa olur
Bir gün herkes gider
Kimse kalıcı değildir
Önce çocukluğun gider
Terk eder seni
Oyunlara veda edersin
Büyümeye mecbur kalırsın.
Benim ruhum
Kırılmaya çok alışık
O yüzden hep dardır
Gönlümün sokakları
Geçit vermem kimseye
Kapısı hep kilitli handır
Kitap okurken bir cümlede takılı kalırsın ya hani,
işte sen o cümlesin...
Binlerce cümlenin içinde yalın
Ve binlerce cümleyle anlatılmayacak
kadar nadide
Haykırdığım sözlerim var.
Gecenin zifiri karanlığına.
Sustuğum yerden kanıyor kalbim.
Dağıttım yap boz parçalrımı
Gök yüzündeki yıldızlar gibi.
Dört bir yana.
Yalnızım kalabalıklar içinde
Sesim kısılmış gibi
Kendi söylediğimi
Yalnızca kendim duyuyorum
Sahte yüzlü insanları seyrediyorum şaşkınlıkla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!