Hastane Duvarları Şiiri - Yunus Öndoğan

~HASTANE DUVARLARI~

Nice umutlara ve acılara şahitlik eder.
Gölgesinde binbir sevinç, binbir keder.
Dillerde tek hece Allah bize yeter.
Nicelerini ağırladı hastane duvarları.

Gözler tavanda, akılda eskilerden bir gün.
Yalan olur beklenen yarın ve özlenen dün.
Sanırsın kör olası prangalı bir sürgün.
Hem neşe, hem elem hastane duvarları.

Bazen yüzlerde gülücük bazen de yaş.
Kadere boyun bükmüş her bir mahsun baş.
Bağırlara zoraki olarak basılır ağır bir taş.
Bir hüzünlü şahittir hastane duvarları.

Kar etmez ne melhem ne de bir ilaç.
Gözler uykusuz, ruhlar gökyüzüne aç.
Ne maziye ne de atiye atılır kulaç.
Bir yangın yerine döner hastane duvarları.

Kulakar kapıda hekimin ayak sesini bekler.
Yürekler pusuda bir mavzer gibi tekler.
Bazen derman olur bazen de derde dert ekler.
Bir umuttur hastane duvarları.

Kimler gelip geçmedi ki gölgelerinden.
Kimisi kavuştu, kimisi ayrıldı sevenlerinden.
Ayrılık, hasretlik türküleriylen.
Nicelerini uğurladı hastane duvarları.