Hastane Şiiri - Arif Babacan

HASTANE

'Garibin hastane güncesi...'

Yoruldum yollarda, hep düşe düşe,

Vardım şifaya,saat tam yedide.

Hastayım dedim, gönderdiler fişe,

Fişi aldım zorla, saat sekizde...

'Bekle' dediler, 'Sıraya gir hemen.'

Mesai vaktiydi, doktor gelmemiş,

İlk küfrümü ettim, saat tam onken,

On bir oldu vakit, hastalar artmış.

Bir beyaz önlüklüyü doktor sandım,

Yapıştım yakasına, 'Bey nerdesin? '

Dedi, 'Ben değilim, yok doktor hanım.'

Öğlene doğru geldi kim neylesin.

Benden önce baktı birkaç hastaya,

Sıra bana geldi, saat on iki,

Öğlen oldu, 'Gel iki saat sonra.'

Deyip gitti bakmadan, küfür iki.

Dışarı çıkıp bir cigara yaktım,

Bir saat eylendim, saat oldu bir,

Bir buçukta hemen yanına vardım,

Karnı doymamış belli, geç gelir.

İki buçukta geldi, aldı beni,

Dedi, 'Neyin var? ', dedim 'Ne bileyim.'

Ağrımı gösterdim, 'Tahlil al.' dedi,

Gönderdi idrara, nere gideyim.

Araya araya buldum sonunda,

Doldurdum şişeyi, saat oldu üç,

'Yarın gel al.' dediler, 'Ver doktora.'

Bunca saat iki kez sövdüğüm suç.

Bağırıp durdum kaybettim kendimi,

Ne doktor bıraktım, ne bir sövmedik,

Zor tuttular, hasta halimle beni,

Cefa gördük ama şifa görmedik...

Arif BABACAN

30 Ocak 2004 / ANKARA