Köylü Mehmet Ağa Şiiri - Arif Babacan

KÖYLÜ MEHMET AĞA

Erkenden çıktı yola, köy karıştı,

Vardı şehre ama, inemez neden?

Karıştı levhalar beyni dolaştı,

Nereki diye sordu 'center' denen?

Mehmet Ağam şaşırdı, meydan buldu,

On yıl oldu, en son şehre geleli,

Evvel, çat pat okur makam bulurdu,

Şimdiki hale bilmem ne demeli?

Çorba içmek için bir yer! Oturdu.

Garsona seslendi, 'Bir tas mercimek.'

'Kalk dayı, burası 'self servis' oldu! '

Anlamadı ki Ağa, bu ne demek?

Söylenerek içti çorbayı, doydu.

Hesabı ödemiş, şükür dilince.

Çıktı caddeden tuhaf sesler duydu,

Utandı, bir oğlan 'hello' deyince.

'Efendim evlat, ne diyorsun? ' dedi,

Oğlan, abuk subuk baktı Ağa'ya.

'Anlamazsın dayı devir değişti.'

Ağa uğraşmadı onu anlamaya.

Yalnız bununla kalsa gene iyi,

Bir yer aradı sigara almaya,

Evvela burası 'Gül Bakkal' idi,

'Rose Shop' olmuş. 'Yazık! ' dedi Ağa.

Cadde sonunda bir fabrika vardı,

Ahbap idi Ağa, bir işçisiyle,

'Uğrayım yanına bakayım.' dedi.

İş kalmamış üretim tükenince.

Emekte kalmamış dil değişince,

Karışmış dedi, memleket düzeni,

Tüketir olmuş toplum bilmem nece?

Pazar olmuş yurdun dört bir köşesi.

Velhasıl özden başlamış körelme,

Onu izlemiş emeğin ziyanı,

Millet kördüğüm, kültür lime lime

Duyulmaz olunca dilin figanı.

Tutmaz olmuş bize batı mayası,

Anlamayınca dili Mehmet Ağa,

Çalmışlar öze karın ağrısı,

Üretmeyip, alışmışız almaya.

Talan dilden olunca kültür durur,

Mehmet Ağam öz yurdunda el gibi,

Modern yobazlar da kılıf uydurur,

Satarlar millete medeni gibi.

İşte böyle Ağam, Türk'ün köylüsü,

Sen gibi anlamaz oldu şehirden,

Efendiydin, evvel millet soylusu,

Mankurtlar efendi ya sen yok iken.

Mehmet Ağam ağlasan durmaz yaşın,

Ata'nın yaptığı yolu kazmışlar,

Vatan ve hürriyet kalmadı. Sakın!

Ayarımızı ta dilden bozmuşlar…

Ne olmuş şehre on yıl gelmeyince,

Oğlanlar tuhaf olmuş, kızlar tuhaf.

Anlamadı sanki başka bir ülke,

Harfler bir tuhaf olmuş, dil bir tuhaf...

Arif BABACAN

26 Haziran 2006

ANKARA