Hasta... Şiiri - Abdullah Korkmaz Aki

Hasta

-ceplerimde çiçekler solarken-

a.
sargı bezleri, sarı
yara izleri solgun

sızlamasından anlıyorum
-ruhumun-

b.
bu hasta, bu havalarda
kahverengi ve kanamalı
iyileşecekse konuşacaksa
hakikate değecekse konuşmaları
kanamalı…

c.
dudakların çatlağı alfabeye sığmaz,
neyle ölçülür esenliğin içi
yaprak yaprak buruşurken deri
bu sular seni boğmaz

sen git,
gidiştir iyileşmek biraz
gel demişse biri.

d.
tozdukça artıyorum
biçilen tahtalar gibi
arıyorum eskimez zamanlarda
her köşeme sinmiş kiri
arıtıyorum.

tozdukça, yayıldıkça içime kendimin tozları
artıyorum.

e.
hangi ben, hangi sana geldi
bu hasta haliyle

bilmiyorum…