Hasretten doğar kin...

.

gözlerinden başka bırakacakları bir şey olmayanlara…

“zehri biliyorum çocuk, önce içiyorum
sonra tanıyorum, odysus’un gözlerindeki kinde,
önce yüreğinden geçerdi”

her şeye alışıyor insan ‘sevdaya
geceye ve karanlığa ‘ıssızlığa birazda
sevda alışamıyor ‘bırakılmaya
çocuk olup ağlıyor
avuçlarının arasında
-bırakma

beni bırak
hep hasretim
çekip giden azalmalarda
-kavuşmaya

su yılı