Hasretle Hicranı İkiz Yazdı Şairler

Çiçeği solmayan baharlar gelsin
Renginde sevgimi düşledim canım
Kervana dönüşen hayaller pembe
Sessiz yol alırken sen gözlerimde
Şiirlerin hecelerinin ortasında
Hasretle hicranı ikiz yazdı şairler
Yüzüme yaş dökdü ince kiprikler sayende
Dilime dolanır kısa hecelerin küskünlüğü
Ah dillenipde konuşsa sensiz geceler
Yalnızlığa uzandı senden uzak ellerim
Demet demet gül verdim sonsuzluğa hüznümden
Sesin kulağımda çınlayan
Kendisi gelmeyen rüzgarım desem
Yokluğun yol umudumu tüketmedi yinede
Yorgun argın varım arzular yelkeninde
Boş odalara da hayaller serdim
Vahşileşdi yine de derin endişeler
Gönlüme kaygı verdikçe acabalar
Terledim soğuk gecelerin goynunda
Nasıl olsa öleceğim
Ayrılıkdan korkuyorum
Ayrılıkdan da öte sensizlikden
Ayrılık ebedi o zaman
Sensizlik duygusundan korkuyorum