Haşmet-meâb Şiiri - Mehmet Ayhan Günaydın

HAŞMET-MEÂB

Pek sayın çok ulu ey Haşmet-meâb
Yoluna kurbandır, şakird kulunuz
Ne içti kitleniz, bu nasıl bir hap
Meramın arz eder, garip kulunuz

Uçuran haptan ben de isterim
İçmezsem afyonu, nasıl ederim
Sınırdan aşarım, küfre düşerim
Tahammül edemez yoksa kulunuz

Gördüğüm bildiğim cümle şeylerin
İşitip duyduğum her bir şeylerin
Ayıkken meali, zordur neylerim
Uyuşsun, sineye çeksin kulunuz.

Yürüdü sizinle, boklu çamurda
Beraber ıslandı, yağan yağmurda
Onlarla sizinki, aynı hamurda
Kıvamına merak saldı kulunuz

Saltanat devriniz parmak ısırttı
Acı pısırttı, toku tısırttı
Türk’ün düşmanları hepten sırıttı
Bu kudrete şaştı, pıstı kulunuz

Dost tutup sevdiniz, seçip içinden
Milletin düşmanı, rezil piçinden
Yıllarca giydiği donu kıçından
(Ak) layıp verince, uçtu kulunuz

Kitapta vardı da, görmedik her hal
Ayetle haramlar, oldular helâl
Caniler katiller, sizinle heval
Olunca dilini, yuttu kulunuz

Derinin, ardı mı, yoksa önü mü?
Zay etmeden deyin akıl yönümü
Tilki postu mudur, merkep gönü mü?
Renk vermez çehreniz, şaştı kulunuz!

Mehmet Ayhan Günaydın
4 Aralık 2013 / Ankara