Hasat Şiiri - Özlem Çay

yaza evrilirken can artığı mevsim
soğuk almış cümlelerim..
gelincik tarlalarına yayılmış
mülteci ırgatlar
elleri gece yanığı
elleri kirpik karası,
uzandığı yerde bozguni bozkırlar.
uzunca pervane böceklerine
otağ olmuş titreyen harflerim.
elleşmeyin,
hani vurur da nisan yağmuru
boy verir, serpilir belki
sözcelerim...

hasat günlerinde,
bir küskünlük a'nı
gelip teslim aldığında ellerimi,
belki
suskun bir mısra işitirsin,
vurulduğun yer
göğüs kafesin olur..
tenhada sevmiş
kimliksiz yürekçenin,
yetim kalmış üzgüsüdür onlar..
anlarsın....öz/__