Sen, bütün varlığını harcamışsın bu imâna
Karşı koymadan, durup dinlenmeden bir zamana
Yüreğinden bir parça etmişsin onu kendine
Dersin “o benim her şeyim, ben bir anayım ana”
Uğruna her şeyini, varını yoğunu bile verirsin
Ayrılık yaresi boran kış gibi
Yare küsmüş beden ölecek sanır
Yaşananlar sanki kara düş gibi
Ah şu gözler seni görecek sanır
Sensiz bir yıl daha geçti geceler
Taştan yürekli mi sanırsın beni,
Vurma yerden yere, gel de bana sor.
Gama kedere salarsın yar beni,
Gözümden akanı, bir de bana sor.
Yoluna serdiğim gonca gülleri
Mum ışığı sönük gecelerde
Yine oturuyorum suskun suskun,
Pusmuşum bir köşeye,
Sadece kendimi dinliyorum.
Kimseyi duymuyor kulaklarım
Aklımın gittiği yere gidiyorum
Yüce dağlarımın karları söyler,
Ilgıt ılgıt esen, yelleri kalmış.
Boz bulanık akan, suları söyler
Yaban çiçeğisin, bir tek sen kalmış.
Bahar ile akan coşkun sellerin,
Sen, ıslak dudaklarımdan kayıp giden, kartanesi
Sen, içimi kavurup eriten, kor
Sen, yüreğimin sıcaklığında eridikçe,
Ben de seninle birlikte eriyeceğim
Yar bağlandım sana yandım
Dünya sensiz olur sandım
Aldatırmış kahbe dünya
Yalan söze, lafa kandım
Saysam kaç bahar geçti
Seni sevdim seveli,
Ömrüme ömür kattın
Sana gönül vereli
Daima önümdesin
Tel örgünün arkası değil
Beni mahkum eden
Avuçlarımdan uzaklaşıp giden ellerin,
Her sabah uyanıp göremediğim gülüşün,
Her bakışında yüreğimi yakan bakışın
Ve nefesimi kesen nefesin,
Ben kendimi sende buldum
Nara yanıp külün oldum
Ciğer parem, kardelenim
Senle yanıp senle soldum
Sensiz olmak bana zulüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!