Gece ilerledi gelmez uykular
Depresyon derdi bilmez uykular
Yastığın kılıfı yıkandı sanki
Akan gözyaşımı silmez uykular
Yastık döşek çarşaf beni kolluyor
Esen yellerden kokunu aldım
Hayalini hep kalbime sardım
Mecnun misali çöllerde kaldım
Gönlümüze kurşun sıkarız gülüm
Dağlara seslendim yol vermediler
Sevin oğul yaradan sağlam yaratmış
Her şey yakın ama gönül uzakmış
Uyumak serbestmiş rüya yasakmış
Gönlüm engin deryadır yanına gelemedim
Sevgiyi hapsettim bir türlü veremedim
Kaç zamanlar geçti gittiğin andan
Ne çabuk usandın sen bu candan
Keşkeler getirmez bizi zamandan
Bir kere ayrılmaya gör sevgili
Gözden ırak gönülden ırak derler ya
Çok şey istemiyorum hayattan
Bir parça mutluluk
Aksın gönlümüze…
Sevgi pınarından oluk oluk…
Çok şey istemiyorum hayattan
Zamanın kollarına emanettik biz
Hiç yüz vermedi biliyorum
Hunharca vurdu kıyılarımızı dalgalar
Yaşamak istedikçe aşındı kalbimiz
Ve bir vakit geçtiğimiz zamanda
Sana rastladım adını koyamadığım
Bizden öğrendiler oturmayı kalkmayı
Gündüz oyun oynayıp geceleri yatmayı
Bazen mutlu olup’ta bazen acı tatmayı
Bizden öğrendiler, onlar bizim çocuklarımız
Gülmeyi de bilirler ağlamayı her zaman
Baharında açmak için uğraşan
Güzelim tomurcuksun çocuğum
Bilmeden hoyrat yüzlere karışan
Masum bir evlatsın çocuğum
İlk canlı çiçeği bana verensin
Keder dilim dilim beynimi yuttu
Acıdan acıya daldım böylece
Gördüm ki ilaçta tedavim yoktu
Depresyon azaptan ağır işkence
Sensiz kalsa gönül bil ki sefilim
Sararan yaprakta sez beni beni
Yaprak gazel olur sen hep yeşilim
Gönül ikliminde gez beni beni
Nasıl törpülendim, nasıl zamanla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!