Günlerim bana ağır geliyor
Kaldıramıyorum üzerimdeki yükümü
Yüzüm git gide solgunlaşıyor
Son zamanlarda tanıyamıyorum kendimi
Gülemiyorum, anlasana sevemiyorum
Gün yine kararmaya başlarken
Benim içim yine ürperir
Korktum artık aşklardan
Tövbe ediyorum sevmeye
Kaderim yazılmış bir kere
Tut ellerimden, tut ki ayağa kalkayım
Kaldır beni, düştüğüm karanlık kuyudan
Kır zincirlerimi, beni hayatına dahil et
Tut ellerimden, tut ki ayağa kalkayım
Bırakma ellerimi, düşer kalırım sonra
Ufuktan bir güneş doğuyor
Görüyorum, bana doğru geliyor
Hem de koşarak, hızlı hızlı adımlarla
Ufuktan bir güneş doğuyor, görüyorum
Her gecenin bir sabahı var
Bir gün diye bekliyorum
Hep dua ediyorum onun için
Bir kere de olsa yüzüme gülsün
Ama gel gör ki, ben umutsuz vaka
Olmadı, olmuyor ve olmayacak da
Üniversite aşkımdın önceleri
Filiz gibi yeşerdin gönlümde
Pek önem vermedim önce
Şimdi boşluktayım sensiz, anla beni
Üniversite aşkımdın önceleri
Fırtına öncesi sessizlik
Sessizce fısıldayan rüzgar
Geçmişte kalan hatıralar
Unutmuyor, unutturmuyor
Deli dolu gençliğim
Boşluktayım ustam
Son nefesteyim
Çaresizliklerin dibinde
Karanlık izlerdeyim
Dermansızım ustam
Uzak düştüm senden
Uzakta kaldı hayallerim
Hepsi birer birer uçtu ellerimden
Uçup gitti neyim var neyim yoksa, sayende
Bitirdim seninle ilgili ne varsa
Vakit yaklaşmakta...
Sahi neydi, yaklaşmakta olan vakit...
Neydi, bu kadar çektiğimiz sancı...
Neydi, bu kadar canımızı acıtan yara...
Ruhum, bir köşeye hapis olmuşken...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!