Seni görmeseydim keşke
Hiç tanımasaydım seni
Hep uzak kalsaydın bana
Bu sevda ateşinde yanmasaydım
Hiç ama hiç sevmeseydim
Sevdim evet, hem de çok inceden
Hiç dokunmadan, tertemiz duygularla
Yalansız, hesapsız, karşılıksız sevdim
Sevdim kabul ama karşılık göremedim
Yanıyor yüreğim de kimselere söyleyemem
Sevgi gözlerindeydi
Umut vardı bakışlarda
Bir gülüşün dünyaya bedeldi
Ama şimdi yalnızım sonbaharda
Döküldükçe dökülür yaprak
Sevme kimseyi...
Bakma kimsenin gözlerine...
Güzel cümleler de kurma sakın...
Boşver, yalnız kal benim gibi...
Unutma beni...
Şimde sen de söyle karaman sevmedim mi
Her gün sokaklarında gezip, caddelerde içmedim mi
Her gece yanan ışıklarla birlikte yanıp sönmedim mi
Şimdi söyle karaman, gerçekten sevmedim mi
Bütün dertlerimi sana söylemedim mi karaman
Renklerin yalnızlığıdır siyah
Her yeri karanlık kimsesi yok gibi
O anda sevdim siyah rengini
O da ben gibi karanlıklara hapisti
Soğuk, tenha köşelerdeyim
Issız, bilinmeyen yerlerdeyim
Korkum, sancılarımla yüzleştim
Sonra vazgeçtim, gitmeliydim
Ellerimi tutamıyorum
Sonbahar...
Sevdiğimi de alıp git buradan...
Sakın durma, arkana da bakma...
Çek git, gözüm görmesin ikinizi de...
Sonbahar...
Son durak kara toprak
Ey insanoğlu, unutma ölüm var
Mal mülk hepsi dünya malı
Ölüm bir gerçek, sonunda gelecek
Çok hatalar yaptım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!