Su akar gider, yolunu bulur
Yolaklarda eyleşir, izi kalır
Geçilenlerinde hayat bırakır
Ta ki kuruyuncaya kadar
Su akar gider, yolunu bulur
Yarim benden uzaklarda
zannetmeki güleceksin
Evin odalarında
Pişmanlık arayacaksın
Yas tutacak gözlerini
Hep ahh çekmek durupdururken
Kasılmak; mutluluk dururken
Seviyorum zannetmek; sevildiğini bilmemek
Kırmak; yapıştırmak imkansızken
Hep ahh demek; sebep kuruş hesabıyken
Gül
Yeter ki gül
Kırmızı gül, beyaz gül
sarı gül, pembe gül
Yeter ki gül
Gönlüme gül; dol sineme
Denizimi kaybettim
Maviyi unuttum, yakamozu bulamıyorum
Ayışığım beni rahatsız etmiyor eskisi gibi
Yansıtmıyor gecenin enginliğinde dinginliğini
Yakamoz üstü vapurlar gözükmüyor artık
Aşkım; bahar çiçeğim, ömrüm
Kardelenim, uğur böceğim
Sanat güneşim, hayat arkadaşım
Sevgilim, canım biriciğim
Çocuklarımın anası, evimin yuvası
Yok artık her sabah acaba bir kavga
yok artık her akşam bir macera
yok tartışma ve münazara yarışmaları
laf yok, söz yok, serancam yok
Sabahları özgürlük havasında hasret türküleri
Yol, kalbimin yolu
Tarihi elemle dolu
Kan süzülür kırmızı rengi
Dolaşır damarlarımda hep o kokulu
Yol; aşk yolu, sevgi dolu
Yol arkadaşım pişman oldun mu
Kalbinin üstüne elini koydun mu
Gelen sesi kulağına götürdün mü
Ve düşündün mü kim suçlu
Yol arkadaşım unuttun mu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!