Su akar gider, yolunu bulur
Yolaklarda eyleşir, izi kalır
Geçilenlerinde hayat bırakır
Ta ki kuruyuncaya kadar
Su akar gider, yolunu bulur
Yarim benden uzaklarda
zannetmeki güleceksin
Evin odalarında
Pişmanlık arayacaksın
Yas tutacak gözlerini
Hep ahh çekmek durupdururken
Kasılmak; mutluluk dururken
Seviyorum zannetmek; sevildiğini bilmemek
Kırmak; yapıştırmak imkansızken
Hep ahh demek; sebep kuruş hesabıyken
Gül
Yeter ki gül
Kırmızı gül, beyaz gül
sarı gül, pembe gül
Yeter ki gül
Gönlüme gül; dol sineme
Denizimi kaybettim
Maviyi unuttum, yakamozu bulamıyorum
Ayışığım beni rahatsız etmiyor eskisi gibi
Yansıtmıyor gecenin enginliğinde dinginliğini
Yakamoz üstü vapurlar gözükmüyor artık
Aşkım; bahar çiçeğim, ömrüm
Kardelenim, uğur böceğim
Sanat güneşim, hayat arkadaşım
Sevgilim, canım biriciğim
Çocuklarımın anası, evimin yuvası
Söz,
Namusuna, şerefine, herşeyine söz
Söz,
Kaderine, geleceğine, gideceğine söz
Söz,
Bir basari öyküsünün baslangici ve sonrasi...
Yollar baslandigi yerden 0 km.dir.
Yollara düsülürken seyahat ekipmanlari kusanilir ve ihtimalli, edinilebilir, basa gelebilir diyerek yanina alinir.
Hep hevesle baslanir, hevesteki düsünce boyutunda sevinçler, düsünceler, iç kavgalar, niyeler, nasillar, nedenler kurgulanir ve kararlara parmak basilir.
Yol zaten vardir, sen baslarsan baslanir.
Baslamazsan zaten yol fikri zuhur etmemistir beyinde;
Gönlümün sultanı, neredesin...
Bulamadım seni yıllarca
sokaklarda, caddelerde, evlerde
Pencerem açık, açıktı yar gelesin...
Doğasın, canı içerime neredesin...
Yol açık, yollar açık, gönül durgun
Elimde yalnızlık var...Gecelerin soğukluğu şarkılarn hüznü...sen yoksun ya artık beni de yok bilsin dünya..varlığım sensiz bu kadar anlamsızken hayata dair en ufak bir katkım olmayacak.
Şimdi bunca zaman sonra seni yüreğimde hiç kimsenin dokunamayacağı bir yere saklamşıken ve sensiz de olsa hayatın acımasız çarklarında tek başıma ayakta durmaya çalışıyorken çıkıyorsun karşıma öyle mi...çıkma kal.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!