Ben unutulmuşluğuma yanıyorum
Çizgi çizgi, iki çizgi arasında
Seni anlatamadığıma yanıyorum
Maviliğin yitirildiği
Kara gözlüklerin takıldığı
Kumsalda unuttum seni
Sözlerinin rengi
Zengin
Üç beş kelimede
Hülya
Gül yaprakları gibi
iç içe
Toprağa düşer yaprak
Damarlarında sevgi
Dudaklarında çiğ tanesi
Üşümüş, salınmış, savruk
Bir bakışın narçiçeği
Eski bir sokak
Kedisi, kaldırımları
Yanı sıra ağaçlar
Pencereden sarkan
İnsanlar
Birisinin perdesi
Yağmur damla damla
Yalnızlık avuç avuç düşüyor
Yüreğime
Gelen sevgiliye dur diyorum
Hazır değilim
Acıyor yüreğim
Yağmura yaslanır topraklar
Yağmadığında
Çatlamış dudaklara bir damla su
Dilenir her an aşık
Kağıt kesiği yürekler
Acıtır sevgisini
Ne zaman ki
Yapraklar
Yeşilken
Sararmadan düşecek
Ne zaman ki
Düşler
Mor menekşenin yalnızlığın ezikliğin
Aslında mutluluğu kendisi
Gülün dik başlılığının
Sevgiden olduğunu hissetmeden
Üzülmek sevinmek yanılmak
Geriyor düşüncelerimi
Mumlar
Mumlar dibini ışıtamazmış
Ne şimdi ne daha önce
Yapraklar neden düşer
Neden salınırmış dallarda
Bir sevdaya tutunur gibi
Kimseler bilmiyordu
Düşlerin rengi nedir
Adım başı yaşanılan sevgilerin
Diğer adımda yok olduğunu
Gemilerin palamar alma zamanında
Ayıramadığını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!