Dur gülme!
aşık olurum yine..
Dur, gülüşün öldürüyor beni
Hangi evrenin kremasıdır bu.
dur gülme ne olur!
Sen güldükçe
Uyur iken
Ayakları yüksek tepeler aşar
Zeytin dalları takılır bileklerine
Hangi çağlayandan çıksa yola
okyanusa ulaşır
Uykusuzların günaydını Hüseyin
Zeus'un gebe kalmış baldırı
Kimsesizin kimsesi
Kış şarabı
Yaz serinliği Hüseyin
Yoldaş terk eder yol Hüseyin
Bu bahar da kal yanımda gitme.
Yaz çabuk biter
seni ninnilerle büyüttüm.
Korku ecel selamıdır
bir ayağım geride,
beni yağmur gibi okşadın gitme.
Bu hikaye ağlayamayan adamın hikayesi
bu benim yaratılışımın ilk öyküsü…
Gözyaşlarını terk eden adam.
Genç bir zeytin ağacının yaşı kadar yıl önce
küçük bir çocuk taşlardan kurduğu kaleler arasında top oynarmış.
Kova kova alınır bir kuyudan sular
ölümün gelişi gibi.
Kuyuda su azalmaz elbet.
Kovadır eskir,
çok su alırsa bir zeytin
vakit gelmiştir.
Mavi kuşlar , yeşil çimenler severler.
Gökyüzünün mavisinde kayboldukları kadar,
belli ederler kendilerini yeşil çimenlerde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!