Hasan Esat Heptunalı Şiirleri - Şair Has ...

Yaz ertesi serinliği …
Çiy tanesi gibiydi
Tenimde tenin
Sabah vakitlerinde…
Geç de olsa anladım ki…
Döl kuyusunda yankılanmaz sevda sesleri…

bu sondu…
sondu da
yokluğunda kaçıncı sondu bilemezsin
en çok da dişlerim isyan ederdi
o günlerde sıkılmaktan
oysa ki

İnceden incitir
Gecenin içinde
Yitip giden suskunluğum...
Sulanır gözlerim....
Ağır basar yoksunluğun
Yutkunurum....

Ben bittim sende
Bileli çok oluyor ya…
Neyse…
Aklıma bi soru düşüyor bazen
En çok da yağmurlu gecelerde
“Nerde unuttun beni…? ”

Gün, henüz bitmişti benim olmayan o sahile vardığımda. Dingin bi telaş sarmış insanları. Keyif almak telaşı geceden. Hani, çakır bi gecenin hayli öncesindeki o çocuksu heyecan. Anason ve balık kokuları karışmış uslarına.Usta bir ressamın elinden çıkmış renkleri ile yarı beline kadar sularda serinleyen bir güneş, az ötede bi kaç balıkçı teknesi.Hava serin, bulutlar toplanmakta. Yağmur geliyor belli. Geçiyorum taş evlerin arasından. Yaşamadığım, yaşanmışlıklar fısıldaşmakta ihtimal, duyamadığım. Ama bu, hissetmiyorum demek değil. Yaşlı bir teyze geçiyor yanımdan, zeytin kokuyor teni, bakışıyoruz. Gülümsüyor. Gülümsemeye çalışıyorum, iğreti duruyor yüzümde şehirli gülümseyişim. Daha bi gülümsüyor sırtımı sıvazlıyor sanki sevecen. Geçişiyoruz. Derken, dönüp sesleniyorum. Bildiğim otelin adresini soruyorum. Zeytin kokulu teyzenin sesini çekiyor canım. Şehirli yabaniliğimden sıyrılıp sesleniyorum. İri gözleri ile karşılıyor beni. Yüzünde yılların derinliği. Adres bahanem işe yarıyor. Sohbete başlıyoruz ayak üstü. Girit’ten göç etmişler. Daha doğrusu, oradaki yaşantılarını taşımışlar buraya. Buruk bi mutlulukla söz ediyor çocukluğundan hayal meyal hatırladığı. Sarılıyorum, kendimin bile dillendiremediği o insan sıcaklığına.Vedalaşıyoruz. Yorgunluğum yerini, huzurlu bir suskunluğa bırakıyor. Otele yerleşiyorum. Sanki balkondan uzatıversem ayağımı, denize girecekmişim hissine kapılıyorum. Şeytan Sofrası duruyor suyun öte yakasında ve Ege Denizi’ni bağrına basarıyormuş gibi geliyor bana Ayvalık. Bir kolu Şeytan Sofrası, diğeri Cunda. Uyuyan denizi, yaramaz çocuklar gibi karıştıyor takalar. Martılar eşlik ederken yorgun balıkçılara. Birden, zeytin kokulu gece bekletmeye gelmez diyorum kendi kendime. Hadi bakalım doğru duşa
Yeniden daracık sokaklarındayım Cunda’nın. Rumca Türkçe sohbet tınıları yakalıyor beni. Girit ve Midilli’den göç eden Türkler aslında bu tınıların sahipleri. Ege Denizi'nin ortak kültürü yıllar geçse de Cunda'da sürdürüyor izlerini.Sağ yanımda Taksiyarhis Kilisesi yükseliyor heybetiyle.
Daracık sokaklarını ardımda bırakıp Cunda’nın, denize ulaşıyorum ve “şaşırıyorum” şaire inat. Cunda’nın ışıltılı mor gecesine karışma vakti şimdi. Çeşit çeşit restoran ve cafelerin arasından yürüyorum ve Taş Kahve’nin hemen yanındaki restorana giriyorum.Salaş bi meyhane aslında.Ama, daha bi benden bi yer.Şöminenin yanındaki masaya oturuyorum. Ege mutfağının o dayanılmaz lezzetlerini ısmarlıyorum.Turp otu, radika, deniz börülcesi, kabak çiçeği dolması, tabii ki yeşil zeytin; kendi yağında parıldayan, ortaya bi çoban salata.Yahu, içimde otlak çıkacak az sonra ama, önce gözüm doymalı, diyorum, gülümsüyorum.Rakı ve papalinasız da olmaz hani.Derken, şöminedeki zeytin ağacı çıtırdıyor ısıtmak için beni canhıraş.Kadehimi ona kaldırıyorum.Rakı yol alırken damarlarımda, taş plakta Müzeyyen alıp beni benden götürüyor bambaşka alemlere.Nerede olduğumu hiç düşünmüyorum o an. Sadece minnettarlık dalgası yükseliyor Müzeyyen’e. O’na da kadeh kaldırıyorum. Derken, pencerede çisildeyen gökyüzüne takılıyor gözüm. Bir kadeh de ona tabii ki. Bir de bakıyorum, benim kadeh durmaz olmuş yerinde. Konsomasyon halinde. Çakır civarlarında pupa yelken seyretmekte olduğumun farkına varıyorum. Kalkmalı masadan gayri.

Islak gecenin serin sokaklarına, fırlatıyor bir ceket kendini. İçinde de bir ben. Buruluyor içim yalnızlığıma. Bir çift göze takılıyor gözlerim denizin ta orta yerinde. Gözler, iliklerimde. Kaçırıyorum gözlerimi. Bir yüzleşme korkusu belki bu bendeki. Belki diyorum da aslında nasıl da oynuyorum kelimelerimle hatta kendime karşı. İki yüzlülüğümün hangi yüzündeyim bilmiyorum ki.

Seni üç parmaklıklı bi pencerenin ardına koydum...
Aşk olsun bana
Seni…
Ne de güzel boğdum…..

kelimeler biriktirdim
hani olur a,
gün gelir ki, çağlayayım…
ucunda kırmızı kurdele
benden sana hediye…
korkak geceler

rivayet olunur ki,
faili meçhul bi taşmış
sebebi bu suskunluğun…
içinin kör kuyularına atılan...
ağız dolusu küfürler
savrulur zifir karanlıkta

gece..
damla damla süzülürken bedenimden
ağustos böceklerinin aryası
bu saatlerde hüküm süren...
çakırım...
ama gözlerim değil...

bir keyiftir alıyor beni…
çalıp yaşamdan
kendime ekliyorum zamanı...
gülümserken hüzünlerime..
keyif halinde hallerim....
ve…