Bu satırları, bir Kabil akşamının
Sensizliğe bürünmüş en serseri
En divane köşesinden yazıyorum
Ve seni o kadar özlüyorum ki
Çoğu zaman, anlamsız geliyor sensizlik
Bazen de hiçe sayılmanın acısı kanatıyor yüreğimi
Sana bu satırları, paramparça ettiğin hayatımın, en divane en serseri köşesinden yazıyorum. Kaç kez geldim o ülkeye, kaç kez bekledim seni saatlerce bildiğim tüm adreslerde. Kaç kez içtim hasret zehrini zulmünün kurnalarından biliyor musun?
Fotoğraflarına bakıyorum, bir sokak çocuğunun, hiçbir zaman sahip olamayacağı oyuncaklara baktığı vitrinlere bakar gibi. Saçlarına dokunuyorum, parmak izlerim kalsın istiyorum saçlarının kokusunda. Zaman duruyor sanki. Derinliğinde kaybolduğum ceylan gözlerine bakıp seni çok seviyorum diyorum.
Evet, her şeye rağmen, seni sevmekten, seni beklemekten hiç vazgeçmiyorum. Sayfalar dolusu mektuplar yazıyorum yüreğimin sen duvarına, üzerine çiğ düşmüş yorgun kelimelerden. Sonra bir bir yakıyorum onları, olur da buzlanmaya yüz tutmuş cümlelerde üşürsün diye.
Bende
Sana yetecek kadar
Ben kalmadı Ceylanım
İsminle başlayan cümlelerin
Sonunu getiremiyorum artık
Acılarım dilsiz
Yağmurlu bir Mayıs gecesi şimdi yüreğim
Saatler bir bir eksilirken köhnemiş zamandan
Yokluğuna sıkılan onca kurşuna inat
Sessiz bir haykırışla büyürken içimdeki cesetler
Senin için ağladığım tarihleri bir bir silip
Gönlümün not defterinden
Zamanın en uzak yalnızlığında
Yokluğuna sarılmaktayım her gece
Bir başıma üşürken sevda ayazında
Hasretini biriktiriyorum gönül pervazında
Kanayan yüreğimin kan kırmızısı
Gül Yürekli şiirlerim,
Kanatlı Ateş, Kuzeyin Kızı ve Şafak Vakti’ne
Şiir perileri
Bir bir düşerken Prangadan
Ben, seninle birlikte
Hatırlar mısın anne?
Üzümcüler geçerdi
Seher vakitleri sokaktan
Mor salkımlarda
Buğulanmış taneler
Üzümcü Reşit emmi ile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!