Yüzüm hiç gülmedi aşktan yana
Güldürmedi kader yıktı geçti
Her sevdanın sonu ayrılık oldu
Gözlerim yalnızlığı seçti
İsterdim bende bir deniz kıyısında
Yürüyorum Bu Karanlık Sokaklarda
Yüzüyorum Hep Karanlık Sularda
Her Yanım Büyü Adeta Kol Gezer Ölüm Her Defa
Acılar Sırdaşım Oldu Yaşarım Hep Yıllarca
Yine Çöktü Üstüme Soğuk Bir Kabus
Yine yalnızım sokaklarda
Görünür karanlık etrafımda
Sarar her yanımı amansızca
Korkularını yaşatır acımasızca
Koşarım durmadan çıkmaza
Ezelden beridir söylerim bu ayrılık hep derin
İçimde bir sızı geçmeyen büyük acı yüreğimdeki yerin
Umutlar yeşerecek kalplerimiz birleşecek
Gözlerimiz gülecek diye yıllarca boşa bekledik
Dertleri dertlere ekledik gönülden hiç mi sevmedik
Sevgilimsin sen benim
Canımdan öte yarsın
Unutmadım seni yıllar boyu neredesin
Şimdi sen kimlerlesin
Ellerin ellerim oldu
Kimse olmadı senin gibi canımın içi anla
Her an güzel gözlerin gelir hep aklıma
Varlığın en büyük hediyedir bilir misin bana
Ellerin yaşama tutunduğum daldır bu hayatta
Aşık olduğum güzelliğin değildir aslında
Bilmem ben bile ne kadar çok sevdiğimi
Görsen keşke hasretinle bittiğimi
Yıllarca özlerim yolunu gözlerim
Ben hep seni isterim bunu bil güzelim
Günlerce, Aylarca, Yıllarca, Özlerim
Kimse görmüyor halimi kimse duymuyor sesimi
Kimse gelmiyor kapıma ölümse çok yakınımda
Korkuyorum ölmekten değil ayrılıktan
Sevdiğim sana sarılmadan ellerini tutmadan
O güzel gözlerine yakından bakmadan
Tenine dokunmadan kokuna hasret kalmaktan
Saygın yok asla sevdiğime
Hayalini kurduğum geleceğime
Anlattığım bütün sözlerime
Büyük düşmansın her şeyime
Hem vurdumduymaz hem arsızsın
Küçüğüm sevmeyi öğren yoksa
Pişmanlık alacak seni benden
Küçüğüm vazgeç bu inadından
Gitme seni böyle seven varken
Umrumda değil fani dünya
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!