Bizim İnsanlar Şiiri - Mustafa Kılıç

Korku nedir bilmez, cesurdur merttir.
Yüreği yumuşak, bakışı serttir.
Dosta güven verir, düşmana derttir,
Namerde eğilmez, bizim insanlar

Adam gibi adam, Eroğlu erler.
Baştan böyle gelmiş, böyle giderler,
Helal kazanırlar, helâlden yerler,
Harama el sürmez, bizim insanlar.

Atadan dededen, öyle görmüşler,
Yıllarca kardeşçe, hayat sürmüşler,
İyilerle selâm alıp vermişler
Puşta selâm vermez bizim insanlar

Zor günlerde hemen olur tek yürek
Belki de hep böyle olması gerek
Herkesi hoş görür içten severek,
Kimseyi hor görmez bizim insanlar

İlaç değil, tuz bassalar yaraya,
Celladını çağırsalar şuraya
İdam için koysalar ilk sıraya
Zalime baş eğmez, bizim insanlar

Biri düşse hemen, koşar oraya,
Merhem olup, şifa verir yaraya,
Değişmez asla dostunu, paraya,
İhaneti bilmez, bizim insanlar

Koşarak yetişir depremde selde,
Her şeyini verir, ne varsa elde,
Dostu güler iken, o da güler de
Dost ağlarken gülmez, bizim insanlar