Harput'ta Doğmuş Şiiri - Zekeriyya Bican

“Kara Erik Çağala” Türküsünün kahramanı
Yusuf BİCAN’ın anısına

HARPUT’TA DOĞMUŞ

Harput’ ta doğmuş bir gurbetçi kızıydı o,
Sapsarı saçlı, yeşil gözlü bir periydi o..
Sanki cennetten emanet gelmiş bir huriydi o,
Bana eş olmak istemiş, eşsiz bir eşti o..
Bir “kara eriği” gönlünce nişan vermişti,
Sonradan o “kara erik” ellerimde kor’a dönmüştü..

Harput’ta doğmuş bir peri kızıydı o,
Bir ömrü mahvedecek, kaderimde bir yazıydı o..
Neden Harput’tan göçeceğini söylemedi ki,
Neden o gün peşime düşüp te gelemedi ki..
Sanırım o asil gönlü, gururu engelledi ki,
Ardına bakmadan, haber vermeden çekip de gitti..

Bir ömür boyu özledim,bekledim seni,
Bir ömür sakladım bir çekirdeği,
Sen hâlâ bilmezsin ki asıl gerçeği..
Ağladım Harput’un posta günlerinde,
Çıkıp yollarına baktım Süt Kalesinde..
Bir haber bekledim, ertesi günde..
Ne ümitler taşınırdı bir bilebilsen..
Postacı Memed’in o bet sesinde..

Sen Harput’tan gideli gör neler oldu,
Harput’ta seninle göçtü, kalanlar hep heder oldu..
Şen bağlar kurudu, gönülde kalan bin keder oldu,
Gülleri soldu da, sensiz yaşamak bir kader oldu..
Nasıl ağlardı arkandan, o Yarıçavuş çeşmesi..
Nasıl sütü çekilmiş bir ana gibiydi ‘Üçlüle’lisi..
Sen gidince kahrından ölüp gitti evin kedisi..
Bahçendeki “kara erik” ağaçları da kuruyup gitti,
Bende kalan hatıran sadece bir çekirdekti..
Kimse bilmedi bu çekirdek bende ne alametti..
Senin o gidişin ömrümde gördüğüm ne felaketti.
Sen gittin ya ardından büsbütün vilayet gitti...
Kar topu gibi Mezre’ye yuvarlandı Yukarı Şehir..
Ne varsa elinde cömertçe verdi bu eski şehir..

Zekeriyya BİCAN