Diğer bütün yalanlar gibiydi aslında sana ait olan gerçeğim ve gerçeğe çok yakın asitli bir yalandı, koca bir şehri; cadde cadde, sokak sokak işgal etmiş gözlerin… Küçük bir su birikintisiyken deniz gözlerinde, bulanık mutluluklar taşıdım bilmediğim soğuk coğrafyalara. Kimsesiz bir günün zalim gardiyanlığında, söylenmeye öylesine ihtiyaç bir cümlenin, çıplak ve utangaç bir anlamıydı bütün söyleyeceklerim. Tek başına sevmek suç unsuru sayılıyordu ve cezası sevmekten daha büyüktü tek gecelik hücrelerde hürriyet gibi yaşamaktı ve mecburiydi bu suçu işlemek… Derin koylarda sallanan en ihtişamlı yeşilken gözlerin, senin hakkında ama senin bilmediklerindi anlatacaklarım hafifletici neden olarak sayılanlar. Doğru değilse de yalan olmamıştı hiç bir zaman ve eğri büğrü yollarda ya da yabancı bir yol kenarında çok tanıdık gelen terk edilmiş bir ihtiyar yalnızlığa aitti bütün seçilmiş hikâyelerim ve bildiğim bütün hikâyelerde lüzumsuz bir kahraman oluyordum basit bir mezunun son cümlesinde yaşayan. Yorgun bir işçi gövdesinin ekmek kavgası ciddiyetinde yaşadım, çatlamaya hazır bütün gevrek mutluluklarımı. Eylül serinliğini çekmiş teninde, terli bir insan elinde ya da bir tebessüm karşılığında verilmek üzere sevgiliye alınmış bir çiçek renginde kalıyordu bütün gölgelerin. Bağımsızlık savaşından henüz yeni çıkmış bir yüreğin ve ne diyeceği hakkında hiç bir fikri yokken arkasından gidenin, olası bir buluşmada söylenmek üzere hazırda bekletilmiş birkaç cümleden ibaretti saklı kalan bütün yenilginin hikâyesi. Gündüz güneşle yer değiştirmiş yüzün hiç bir iklimin haberi olmadan, gece ay ile gözlerin, kısım kısım aydınlanan gecenin farkına varmadan. Senden habersiz gizli sevinçler yaşıyorken yaşadığın şehir; bildiği yollarda kayboluyordu eski bir yol haritasının güvencesinde ve yine bütün sevdalar kaybolmakla başlıyordu yeşil bir haritada ki gözlerinde…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta