Harf israfı Şiiri - Hanzade Servi

İsmin,
Dudaklarım için harf israfı
Suretin, kalbimi
Kira vermeden;
Bir de üstüne
Bol kepçeden
Özlem isteyerek
İşgal ediyor
Beynimde telefon numaraların,
İş yerinin adresi,
Annenin, babanın ismi
Hatta bir sohbette geçen,
Kardeşinin beden öğretmeninin
Vişne çürüğü renkli kazağı…

Yeni isimler öğrenmek,
Yeni göz renkleri ezberlemek istiyorum
Senli anılar lütfedip,
İzin verirse…

Pencerem artık pencere değil
Çünkü oradan,
Beraber defalarca dışarı baktık
Ağlamadan elma yiyemiyorum
“Yazın, kumsalda, güneş batarken”
Gibi
Hiç modası geçmeyen bir
Romantizm klişesindeyken,
Çantandan iki elma çıkarmıştın

Beraber izlediğimiz filmleri,
Favori listemden silebilirim
Peki yepyeni şeyleri izlerken,
Hayalinin beynimi
Fare gibi üfleyerek kemirmesine
Ne buyurulur?
“Yanımda olsaydı kim bilir,
Bu sahnede ne komik espriler yapardı…”
Sanki o sahne,
Beyefendi üzerine espri yapsın diye çekildi
Hayır
Ben beynimdeki fareler
Ve kalbimdeki cızırtıyla parazitlenerek;
Hiçbir tamircinin
Düzeltemeyeceği bir halde
Ekrana bakayım;
Üç saniye sonra da hepsini unutayım
Diye çekildi

Masa,
Sandalye,
Mor çiçekli duvar kağıdı,
Klozet kapağı,
Araba farı,
Saat pili,
Çilekli tütsü,
Çift sarılı yumurta,
Sinüzit,
Kuş pisliği…
İki insanın bir senesine,
Dünyanın tüm kelimeleri
Nasıl sığar?
İçinden sen geçmeyen
Bir yol
-Taşlı da olabilir, tali de-
Ya da
Seninleyken
İsmi dudaklarımızdan geçmemiş
Tek bir nesne yok mu
Saklayabileceğim?
Uçurtma,
Karatahta,
Ozon deliği,
Şömine,
Balkabağı,
Helikopter pervanesi…
Neye baksam,
Neyi duysam,
Neyi koklasam,
Neye gözlerimi kapatsam,
Sağında, solunda,
İçinde, dışında,
Ortasında bir yerde
Sen varsın

En basit
Teknolojik aygıtlarda bile
“Sil” tuşu bulunurken,
Bir beyne hükmünün geçmemesi,
İlkel bir acizlik
Yüzün, sesin, ismin
Bir dereceye kadar da;
Gözünün çevresindeki
Her minik kırışıklığın yolunu,
Vücudundaki her bir benin
Nerede olduğunu
İnadına hatırlamak neyin nesi?
Vücudundaki her bir ben…
Sahi,
Vücudunun herhangi bir yerinde,
“Ben” var mıyım hâlâ?
Ama terk etmenin anlamı
Budur herhalde
Unutmak istediğin için
“Sil” düğmesine basınca olmuyor
“Sil” düğmesi kendiliğinden
Çalışmaya başladığı için unutuyorsun
Tanıştığınız gün ne giydiğini
Ya da
Kardeşinin beden öğretmeninin
Vişne çürüğü kazağının rengini…
Ayrıntıların renklerinin unutulmasına,
Ayrılık deniyor
İşte bu yüzden,
Ayrılıklar siyah-beyaz ve flu
Her yeni aşk ise,
Daha hiç kullanılmamış
Pastel boyalar gibi kokuyor
Onlara dokunmaya kıyamayan
Bir çocuğun kalbinin heyecanında…

İsmin dudaklarımda harf israfı
Suretin kalbimde
Kira vermeden oturuyor
Hiçbir aşkın “sil” tuşu yok aslında
Bir gün kendi kendine,
Sessiz sedasız,
Ağlayarak elma yerken
Bitiyor