17 Ağustos Şiiri - Hanzade Servi

Ne zaman canım sıkılsa,

Bir uğultu başlıyor

Üç katlı evin birinci katında

Deniz öylesine yakın,

İstanbul'un ışıklarını giyinmiş...

Ne zaman gökyüzüne baksam,

İnsanlar ağlıyor...

Bir ölü var karşı dairede

Ve iki ölü üst katta

Bir tanesi yanıbaşımda,

Uyanık...

Düşüncelerle gidilen geçmişte,

Defalarca ölümün yatağına girdi üst kattakiler...

Yüzlerce kez uyanıktı

Yanıbaşımdaki ölü...

Üçe doğru,

Bölük pörçük anlatılanlar dağıtırdı düşünceleri

Merdivenleri koşarak iner,

Dış kapıyı nasıl açtığımı bile hatırlamadan,

Kaçardım

Düşüncelerle gidilen geçmişte,

Keşke çıksa sesim,

Bir görünebilsem...

Tüm son dakikalarındakileri

Ölümlerinden uyandırıp;

Ve uyanık olan

Yanıbaşımdakinin elinden tutup;

Dakikalar önce,

Saatler önce kaçabilsem

Ne zaman gece denize baksam,

Üçü iki geçiyor saat

Duruyor zaman

Havaya uçarken üç katlı ev,

Düşünceler oradan oraya savruluyor,

Ölülerle beraber...

Ve yere çarpıyor üç katlı ev

Düşünceler acıyor,

Yaralanıyor,

Çıldıracak gibi oluyor...

Boylu boyunca yatıyor üç katlı ev

Boylu boyunca, çocukluğumun üstüne...

Sıyrılıp çıkıyorum

Ölümüne uyumuştu üst kattakiler

Ve yanıbaşımda uyanıktı o

Nasıl korkuyor, nasıl acı çekiyor...

Düşüncelerle gidilen geçmişte,

Alamıyorum onu geceye

Çığlıklar örtüyor yıldızları

Korkunun, anlaşılmazlığın,

Çaresizliğin avucunda hapis

Ateşböcekleri oluyor hepsi

Düşüncelerle gidilen geçmiş dağılıyor yine

Saat üçe geliyor

O, yanıbaşımda uyanık

Üst kattakiler ölümüne uyuyor...