Har Şiiri - Bilal Yavuz

Divânında bir kerecik olsun bulunanlar

Zülfünün büklümüne kayıtsız vurulurlar

Cidarın eşiğinde çürüyen parçacıklar

Elmastan daha elmas ruhuna fedâdırlar

Ey bahalardan bahar gel kıştan bizi kurtar

Kar örtülü sîneler karadan karanlıklar

Kum saçsın hunhâr göze hicretlerde seyyahlar

Ahlakını anlatsın kaplanlara ceylanlar

Ey denizlerden deniz sular bile susamışlar

Yokluğuna şehrengiz her hatta üryan bir nâr

Izdırab azığımdır¸ yüklüyüm Kaf dağından

Tur dağı¸ Kaf dağıma heyhât¸ deyip ağlıyor

‘Ekmeksiz yaşarım¸ hürriyetsiz yaşayamam'

Hürriyet göz kırparak gayret deyip ağlıyor

Kederle gönül rebab¸ inlerim¸ yutkunamam!

Neyle mey dolar içim; mahzun feryat ağlıyor

Âşığım sandım¸ amma kendimi kandıramam!

Şu cefâkâr yüreğim çekip hasret ağlıyor

Çile yok¸ saflar yıkık¸ âh¸ hangisine yansam!

Mâbedimde nâmaharem¸ bağ-ı cennet ağlıyor

Derdime çare için cananıma sarılsam!

Hangi tuzu bastırsam; yaram bin dert ağlıyor

Gözlerim kan yaş döker firkatten sırılsıklam

Her damla umman olup bulut bulut ağlıyor

Bir kere Allah desem koparcasına cândan

Kucaklaşsam yâr ile bütün millet ağlıyor