Güllerin Efendisine Şiiri - Bilal Yavuz

G
Aralandım bir kapı gibi sensizlik içre
Çağlar, çöller aştım huzurundayım sesinle

Hissediyorum alnımda mübarek ellerin
Bir çocuğum: ister olgun ister ham, sesinle

Zulme karşı büyüyen bir vahayım sevginle
İnkâr eden sesleri rendelerim sesinle

Dağlar, dumanlar, ırmaklar tükendi izinde
Batının battığına batmadım çün sesinle

Ü
Karanlık duvarıma bir ışık tut sesinle
-İçimden doğan gülüm- gel derle beni ey gül

Çiçeklere aşina, ter kokulu naatle
Yaprak dökümüyüz hep toparla bizi ey gül

Güruhların mahşeri, mahşerlerin mahşeri
Sancağının altında Allaha koşmak ey gül

Aşkla yürüdün, yürünülecek en yükseğe
Yürümek seninle bir sonsuz pınarda ey gül

L
Sana geldim kalpten ayaklarla geldim sana
Parıldayan tevhidle asıl naat şuramda

Hilâl bakışlarında hakikat destanınla
Âlemin hasretinden bir nebze idim sana